Uwielbiam rozmowy Agnieszki Jucewicz, które ukazują się pod szyldem Agory. Przeczytałem wszystkie do tej pory i teraz przyszła pora na "Czując", czyli rozmowy o emocjach, no i nie zawiodłem się.
"Czując" to zbór rozmów w znanej już formule gdzie psychoterapeuci i psychologowie odpowiadają na pytania z gatunku jak żyć wystarczająco dobrze czy też jak kochać wystarczająco dobrze? Tym razem pochylili się oni nad tematem emocji i starają się w prosty i przystępny sposób wyjaśnić po co nam są emocje i dlaczego warto wydzielić sobie przestrzeń w naszych głowach żeby się zastanowić co, jak i po co czujemy. Niby temat prosty i zdawałoby się przejrzysty dla większości ludzi, a jednak kiedy zastanowić się nad tym głębiej to wraz ze skokiem cywilizacyjnym zatraca się u ludzi umiejętność konstruktywnego radzenia sobie z emocjami. Żyjemy szybko, kompulsywnie, często bezmyślnie i brak nam dojrzałości jeśli chodzi o dokonywane wybory. Umiejętność rozczytywania własnych uczuć jest niezbędna do tego by podejmować świadome,, dojrzałe i rozwojowe decyzje. Z tych też względów myślę sobie, że "Czując" Agnieszki Jucewicz to lektura obowiązkowa wszystkich tych dla których życie to coś więcej niż tylko wegetacja z dnia na dzień.
Czasem nachodzi mnie refleksja, że mam niebywałe szczęście iż z uwagi na charakter mojej pracy jestem zmuszony do nieustannego kontaktu z własnymi emocjami. Niestety ogromna rzesza ludzi wychowywana była bądź w ignorancji dla swojej sfery emocjonalnej, bądź też są przesiąknięci przekonaniami, które bardziej ich hamują i im szkodzą niż przynoszą jakiekolwiek realne korzyści. Traktowanie uczuć jako zła koniecznego, jako oznaki słabości prowadzi do coraz powszechniejszego braku empatii. Inni wprawdzie doceniają wagę emocji w życiu człowieka, jednakże dokonują podziału na emocje dobre i złe, po czym przy pomocy rozmaitych sposobów wypierają te "negatywne". Rezultatem są liczne uzależnienia czy inne choroby psychiczne jak choćby depresja. W moim odczuciu edukacja emocjonalna to na chwilę obecną paląca potrzeba, gdyż w przeciwnym wypadku będziemy mieli do czynienia wręcz z epidemią aberracji w tym względzie.
Rozmówcy Agnieszki Jucewicz w przystępny, pełen dystansu i humoru sposób uczą po co jest nam wdzięczność, co robić w przypadku poczucia winy, krzywdy czy chociażby wstydu. Pokazują do czego potrzebna jest nam pokora, która niestety jest niemalże na wymarciu. Ostrzegają przed zagrożeniami płynącymi z namiętności. Przede wszystkim jednak uczą czym jest bliskość i wzmacniają jej znaczenie zwłaszcza w tych deficytowych jeśli chodzi o ten konkretny towar czasach. Informacje, które otrzymujemy są z pierwszej ręki, jako że wypowiadają się praktycy, a nazwiska rozmówców Agnieszki Jucewicz to naprawdę ekstraklasa jeżeli chodzi o psychoterapię. Andrzej Depko, Bogdan de Barbaro, Bartłomiej Dobroczyński czy Paul Bloom to osoby uznane i wystarczy sobie te nazwiska wyszukać w internecie aby wiedzieć że mamy do czynienia z prawdziwymi ekspertami w tej dziedzinie. Poza wiedzą jaką dysponują, a trzeba powiedzieć że jest ona co najmniej godna uznania, potrafią oni jednocześnie ją przekazać w taki sposób, że myślę wątpię iż ktokolwiek będzie miał trudności ze zrozumieniem materiału.
Mocno polecam najnowszy zbiór rozmów Agnieszki Jucewicz, a jeśli już wam się spodoba to koniecznie sięgnijcie po wcześniejsze pozycje. Na koniec wspomnę jeszcze o ilustracjach gdyż zasługują one na szczególne uznanie. Przyczyniają się nowe bowiem do specyficznego klimatu tej książki, który sprzyja oswojeniu z emocjami. Jest to niezbędne aby podejmować refleksję nad ich rolą w naszym życiu gdyż dla wielu ludzi są niestety źródłem lęku, a często nawet przerażenia. Po lekturze "Czując" nawet na taki wstyd czy poczucie straty można spojrzeć przyjaźniejszym okiem, a to już dobry wstęp by sobie z nimi radzić.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz