Książka którą otrzymujemy w prezencie, zwłaszcza jeśli jest strzałem w dziesiątkę jeśli chodzi o gust, smakuje najlepiej. "Paradoks Szympansa" otrzymałem w ramach podziękowania za udział w inicjatywie blogerów pod dowództwem Dagi z bloga Socjopatka.pl. Już sam udział w kampanii dał mi wiele satysfakcji, ale książka ucieszyła mnie bardzo, jako że kompletnie nie spodziewałem się upominku. Tym bardziej, że jej tematyka wpisuje się w sferę moich zainteresowań. Kwestie związane z zarządzaniem, czy jak ja sobie to nazywam na własny użytek - "hakowanie umysłu" to coś co mocno mnie interesuje.
"Paradoks Szympansa" ma wszystko to co powinien mieć dobry poradnik. Jest napisany w sposób przystępny, ciekawy i zawiera treści zgodne z aktualną i wiarygodną wiedzą naukową na temat funkcjonowania ludzkiego umysłu. Nie bardzo widzę sens przedstawiania samego programu, bo autor wykonał kawał dobrej roboty kiedy rozłożył tu nasz umysł na czynniki pierwsze i rozrysował to przy użyciu rozmaitych diagramów, symboli itp. W każdym razie główne założenie jest takie, iż każdy z nas ma w swojej głowie Szympansa, Człowieka i Komputer. Szympans odpowiada za emocje, Człowiek tego zwierza socjalizuje , a wszystko to co przeżywamy, jak reagujemy wgrywamy w postaci danych na twardy dysk Komputera. To tak w skrócie, bo z tego założenia profesor Peters rozpisał kompletny program odnośnie programowania mózgu. Mamy tu nawet gotowe ćwiczenia.
Myślę, że każdy z nas ma takie momenty w swoim życiu, że próbuje dokonać mniejszych lub większych zmian celem poprawy satysfakcji z życia. Czasem udaje nam się wprowadzić te zmiany w życie, a innym razem mimo szczerych chęci wszystko zaczyna iść jak po gruzie . Jak to jest, że jedni są bardziej przebojowi i zdecydowani w działaniu, a inni poddają się i rezygnują ? Co wpływa na naszą motywację ? Co popycha nas do działania, a co hamuje ? Co sprawia, że reagujemy adekwatnie a co jest odpowiedzialne za reakcje nadmiarowe ? Co kryje się pod pojęciem "Gremlinów" i dlaczego należy unikać ich przy programowaniu "autopilota" ? Profesor Steve Peters krok po kroku zaopatruje nas w instrukcję obsługi do naszego centrum dowodzenia czyli do umysłu. Jeśli uda nam się rozpracować naszego Szympansa, czyli tą część mózgu która odpowiada za reakcje emocjonalne i działanie w sytuacjach zagrożenia i kryzysu to będzie nam się żyło łatwiej . Paradoks Szympansa polega bowiem na tym, że może on być naszym największym sprzymierzeńcem bądź też naszym największym wrogiem. Wszystko zależy od tego czy pozwolimy mu biegać samopas czy też uda nam się go oswoić. Tak to już bowiem człowiek jest skonstruowany, że kluczem do niego są emocje i naturalne instynkty. Nie jest to jednak jednoznaczne z tym, że musimy pozwalać sobie na to by one nami rządziły. Tym się różnimy od zwierząt, że jesteśmy wyposażeni w wolną wolę i przy znajomości procesów, które napędzają nasz organizm pozwala nam ona przejmować dowodzenie nad naszymi reakcjami. Jeżeli nauczymy się radzić że swoimi emocjami to będziemy reagować zgodnie z naszymi standardami i wartościami.
"Paradoks Szympansa" czyta się bardzo szybko i lektura ta powoduje, że czytelnikowi otwierają się oczy na wiele dotąd mętnych schematów własnego zachowania. Mimo, że autorowi zdarza się momentami powtarzać i ma się czasem wrażenie że wchodzi w powtarzalny schemat, to udaje mu się do samego końca utrzymywać czytelnika w zaciekawieniu. Książka profesora Petersa to zdecydowanie pozycja godna polecenia i myślę, że każdy kto ma ochotę zwiększyć bądź tym bardziej wziąć w końcu kontrolę nad swoim własnym życiem odnajdzie tu receptę na większość dolegliwości, które ten proces zaburzają. Jeśli stawiasz na rozwój to lektura, która pomoże Ci ten proces uprościć i sprawi, że wprowadzenie w życie celów stanie się przyjemne, a jeśli chcesz nadal nad sobą się użalać i tkwić w destrukcyjnych przekonaniach, które Cię zniewalają to daj sobie z nią spokój.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz